من که می دانم شبی عمرم به پایان میرسد نوبت خاموشی من سهل و اسان می ر سد من که می دانم که تا سرگرم بزم و مستی ام مرگ ویرانگر چه بی رحم و شتابان می رسد پس چرا عاشق نبا شم ...
من که می دانم به دنیا اعتباری نیست نیست بین مرگ وآدمی قول و قراری نیست نیست من که می دانم اجل ناخوانده و بیداد گر سرزده می آید راه فراری نیست نیست پس چرا...پس چرا عاشق نباشم
شرمت باد ای دستی که بد بودی و بدتر کردی
هم بغض معصومت را نشکفته پر پر کردی
هم بغض معصومت را نشکفته پر پر کردی
زهر این نفرین نامه جای خون در من جاری
این آخرین شعرم را پیش از من از بر کردی
ای تکیه داده بر من ای سر سپرده بانو
با این نا درویشی ها آخر چرا سر کردی
شرمت باد ای دستی که بد بودی و بدتر کردی
هم بغض معصومت را نشکفته پر پر کردیهم بغض معصومت را نشکفته پر پر کردی
زهر این نفرین نامه جای خون در من جاری
این آخرین شعرم را پیش از من از بر کردی
ای تکیه داده بر من ای سر سپرده بانو
با این نا درویشی ها آخر چرا سر کردی
شرمت باد ای دستی که بد بودی و بدتر کردی
هم بغض معصومت را نشکفته پر پر کردی
هم بغض معصومت را نشکفته پر پر کردی
شرمت باد...
ز عشق روزگار من ،تو بهترین نشانه ای
تو باغ و گلشن منی ، تو بهترین بهانه ای
تو عشق جاودان من ، تو ماه آشیان من
تو ساز من ، تو سوز من ، تو بهترین یگانه ای
کلام دل حلاوتی ، پیام دل بشارتی
به هر کجا که بنگرم ، تو بهترین جوانه ای
به کوه و دشت و بوستان ، به ماه و اختر و زمان
تو عشق جاودانه ای ، تو بهترین جوانه ای
شکوه آرزوی من ، اگر ببار نیاورد
تو ای نهال آرزو ، تو بهترین جوانه ای
تو پاره تن منی ، تو عشق جاودان منی
پرنده دل مرا تو بهترین ترانه ای ...
دوستت دارم بیشترازمعنای واقعی کلمه دوست داشتن!
دوستت دارم همچوطلوع خورشید در سحرگاه عشق!
دوستت دارم چون تو رومیخواهم وتو نیز مرا میخواهی!
دوستت دارم ازتمام وجودم،با احساس پراز محبت وعشق!
دوستت دارم بیشتراز آنچه تصور می کنی!
دوستت دارم چون چشمانت این حقیقت قلبم را باور دارد!
دوستت دارم تاحدی که قلبم واحساسم ظرفیت این ابراز دوست داشتن
رانسبت به تو داشته باشد!
دوستت دارم چون توبا باوری عمیق درقلب من نشستی و مرا امید
زندگی خود قرار دادی!
دوستت دارم چون که یاری ام میکنی تا از این سیلاب زندگی به راحتی
عبورکنم وخودم را دردشت آرزوهایم همراه باتو ببینم!
دوستت دارم فراتر از باور یک رویا وفراتراز باور یک حقیقت!
دوستت دارم چون تو با اطمینان واعتمادکلید قلب سرخ وپراز عشقت
را به من دادی!
دوستت دارم همچو مهتابی که شبهای تیره وتار راباحضورش پراز
روشنایی میکند!
من نیز تا آفتاب زندگی ام درپس افق غروب نکرده است،همیشه،همه جا
هرلحظه به یاد توخواهم بود و دوستت خواهم داشت!
لحظهی دیدار نزدیک است.
باز من دیوانه ام مستم.
باز می لرزد دلم، دستم.
باز گوئی در جهان دیگری هستم.
های!نخراشی گونه ام را تیغ.
های! نپریشی صفای زلفم را دست.
و آبرویم را نریزی، دل.
لحظهی دیدار نزدیک است.
