دوستت دارم بیشترازمعنای واقعی کلمه دوست داشتن!
دوستت دارم همچوطلوع خورشید در سحرگاه عشق!
دوستت دارم چون تو رومیخواهم وتو نیز مرا میخواهی!
دوستت دارم ازتمام وجودم،با احساس پراز محبت وعشق!
دوستت دارم بیشتراز آنچه تصور می کنی!
دوستت دارم چون چشمانت این حقیقت قلبم را باور دارد!
دوستت دارم تاحدی که قلبم واحساسم ظرفیت این ابراز دوست داشتن
رانسبت به تو داشته باشد!
دوستت دارم چون توبا باوری عمیق درقلب من نشستی و مرا امید
زندگی خود قرار دادی!
دوستت دارم چون که یاری ام میکنی تا از این سیلاب زندگی به راحتی
عبورکنم وخودم را دردشت آرزوهایم همراه باتو ببینم!
دوستت دارم فراتر از باور یک رویا وفراتراز باور یک حقیقت!
دوستت دارم چون تو با اطمینان واعتمادکلید قلب سرخ وپراز عشقت
را به من دادی!
دوستت دارم همچو مهتابی که شبهای تیره وتار راباحضورش پراز
روشنایی میکند!
من نیز تا آفتاب زندگی ام درپس افق غروب نکرده است،همیشه،همه جا
هرلحظه به یاد توخواهم بود و دوستت خواهم داشت!
لحظهی دیدار نزدیک است.
باز من دیوانه ام مستم.
باز می لرزد دلم، دستم.
باز گوئی در جهان دیگری هستم.
های!نخراشی گونه ام را تیغ.
های! نپریشی صفای زلفم را دست.
و آبرویم را نریزی، دل.
لحظهی دیدار نزدیک است.
آنقدر از وصالت شادم و مسرور ، که کسی را پاسخی بر این شادی نیست . با تو میشود عشق را باور کرد و به سرزمین رویاها رفت . می شود پیراهنی از صداقت پوشید و عروس آرزوهایت شد.
ای سراپا همه زیبایی ، از آن روزی که مهرت در نهانخانه قلبم جا گرفت تا به امروز سالی میگذرد ، مهر تو ریشه دوانده و به تمامی وجودم رخنه کرده و اکنون ، من با دلی مالامال از احساس به تو ، ورد زبانم واژه ای است به نام دوستت دارم.
پشت میز قمار دلهره عجیبی داشتم
برگی حکم داشتم
و دیگر هر چه بود ضعیف بود و پایین
بازی شروع شد
حاکم او بود و من محکوم
همه برگهایم رفتند و سه برگ بیش نماند
برگی از جنس وفا رو کرد من بالاتر آمدم
بازی در دست من افتاد
عشق آمدم با حکم عشوه و ناز برید
و حکم آمد از جنس چشم سیاهش
زندگی
حکم پایین من بود و
باختم
شب شده بود، گل آفتاب گردان داشت دنبال خورشید میگشت که یهو یک ستاره بهش چشمک زد، اما گل آفتابگردان سرش رو آرام آورد پایین، میدونی چرا؟! آخه گلها هیچوقت خیانت نمیکنن واسه همینه که گل آفتابگردان همیشه شبها سرش پایینه
از اون شب تا مدتها دیگه سرت رو رو به آسمون بلند نمی کنی.
تا بالاخره بعد از مدتها می فهمی با رفتن اون ستاره باز هم زنده ای..
باز هم زندگی می کنی..نفس می کشی و
دنیای پیرامونت هنوز وجود داره.پس دلیلی نداره که نخوای به اون میلیونها میلیون
ستاره دیگه نگاه نکنی.
بعد از اون تصمیم هر شب می ری و یکی از اون ستا ره های خیلی
قشنگ رو تماشا میکنی و باز هم یه شب می ری و
میبینی اثری از اون ستاره نیست.
اما دیگه مثل دفعه قبل نا امید نمی شی و باز می ری سراغ
یه ستاره زیبای دیگه.
همشون می رن تا اینکه نوبت می رسه به آخرین ستاره ای
که توی آسمون وجود داره.
اما آخرین ستاره هرگز از بین نمی ره...چون تو با نهایت وجود دوستش داری
